بررسی صحت تشخیص بالینی فارنژیت استرپتوککی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های زنجان

چکیده زمینه و هدف: فارنژیت استرپتوککی یکی از مهم ترین عفونت های باکتریایی است که عدم درمان صحیح آن منجر به ایجاد عوارضی نظیر عوارض قلبی و کلیوی می گردد. علی رغم آن که فارنژیت استرپتوکوکی تنها درصد اندکی از اتیولوژی فارنژیت را شامل می شود، در درمان بسیاری از بیماران مبتلا به فارنژیت، مشتقات پنی سیلین تجویز می شود. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی عفونت استرپتوکوکی در بیماران مبتلا به فارنژیتی که تحت درمان با مشتقات پنی سیلین قرار می گیرند و نیز تعیین الگوی مقاومت دارویی آن ها پایه ریزی شده است روش بررسی: در این بررسی مقطعی تعداد 437 بیمار 1تا90 ساله مبتلا به فارنژیت مراجعه کننده به اورژانس که پس از معاینه جهت درمان مشتقات پنی سیلین تجویز شد، مورد مطالعه قرار گرفتند. از هر بیمار نمونه سواب حلق جهت کشت و تهیه ی اسمیر گرفته شد، سپس مقاومت آنتی بیوتیکی استرپتوکوک های بتاهمولیتیک گروه a مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: از میان 437 بیمار مبتلا به فارنژیتی که برایشان تشخیص استرپتوکک داده شده بود، تنها 31 بیمار (09/7 درصد) کشت مثبت حلق برای استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه a داشتند. مقاومت دارویی نسبت به اریترومایسین 2/38 درصد, جنتامایسین 8/58 درصد و پنی سیلین 9/2% گزارش گردید. نتیجه گیری: با توجه به این که در 09/7 درصد از بیمارانی که آنتی بیوتیک دریافت کرده بودند, اندیکاسیون تجویز دارو وجود داشت, به نظر می رسد که میزان مصرف غیر منطقی این رده داروها در بیماران فارنژیتی بسیار بالاست و این موضوع منجر به افزایش احتمال مقاومت دارویی و ایجاد آلرژی نسبت به این قبیل آنتی بیوتیک ها می گردد، لذا در برنامه های آموزشی پزشکان باید این مساله مد نظر باشد.